Hello Ghost

Uzun zamandır film tavsiye edemiyorum. Bu filmi de hem bloglarda (akira, neo) hem forumlarda sürekli görüp merak etmekteydim. Ta ki izleyip mest olana kadar.

Hem güldüren hem düşündüren.. Yok yok o Nasrettin Hoca fıkrasıydı :)

Filmi “Hahha şimdi ne olacak?” diye komik bir merak içinde izlerken iki dakika sonra hüzünlere gark olabiliyorsunuz. Ama sonra bir bakmışsınız yine gülüyorsunuz. Tam gözlerim dolmuş ağlayayazarken (o nasıl kelimedir öyle) film bitti ve hani o siyah bilgisayar ekranı ayna gibi oluverir ya bir an. İşte o zaman kendimi kocaman gülümserken buldum. 5 saniye önce hüzünlüydüm ama film biterken yine kahkaha moduna geçivermişim nasıl olduysa.

Konu yalnız ve kimsesiz bir adamın etrafında dönüyor. Adamımız o kadar çaresiz ki defalarca intihara teşebbüs etmiş, ama hepsi de başarısız. Yani bir “Lanet olsun, bunu bile beceremiyorum” havası esiyor, derken 4 tane hepsi birbirinden garip ruh (nevi şahsına münhasır ruhlar) görmeye başlıyor ve işte eğlence orada başlıyor. Sigara tiryakisi, ağlak teyze, çapkın ihtiyar, oyun delisi çocuk…

Kore film ve dizilerinde en sevdiğim şeylerden biri de karakterlerin garip kendilerine özgü davranışları. Uzun zaman geçse bile o karakteri o halleriyle hatırlıyoruz, aynı bilmemne gibi falan diyoruz… İşte aynen Cha Tae-hyun’un her defasında değişen mimik ve davranışlarına da aynı sebeple bayıldım. Rol adama uygundu gerçekten. Hayattan bezmiş hali, “Uff yine mi yaaa” halleri çok iyiydi. Ama en komiği çapkın halleriydi tabii ki. Çapkınlık olur da romantizm olmaz mı? Hele kaşlarını kaldırıp kaldırıp indirmesi… Sonra gözlerini kısıp dudaklarını bükerek müstehzi bir gülümseme eşliğinde o garip ses tonunda konuşması mesela. Şöyle ki:

Başka bir beğendiğim hali de işaret parmağı ile saçını düzeltişiydi. Hahah, çok yüzeyel buldum kendimi. Tabii ki bunlardan çok daha fazla beğendiğim şeyler var, misal sonda kadın elinde mendille “Tükür tükür” diyordu ya, orada bittim ben :) Evet yine yüzeyel bir yaklaşım oldu ama daha derine inemeyeceğim maalesef, yoksa spoiler olacak.

Sonuçta filmin kendi çapında hoş bir şekilde ilerleyip merak ettiren esaslı bir senaryosu var. Başta ayrı ayrı küçük hikayelerden oluşan bir komedi sanıyorsunuz ama bu kadarla kalmıyor. Benzetmek gerekirse bana Maeve Binchy romanlarını andırdı bu açıdan. Bir şekilde bağlantıyı koruyup geliştiriyor her seferinde.

Yani film bittiğinde kesinlikle tatmin olmuş bir şekilde ayrıldım bilgisayar başından. Tavsiye ediyorum. Yazım filmin güzelliğine yakışmadı maalesef, ama idare ediverin bu seferlik :)

Uzun lafın kısası film olarak çok enteresan bir yapım ama Kore filmleri açısından klasik ;) (Şaşırtmazlarsa şaşırırım hahah)

Aşağıdaki resim alakaya maydanoz bir Cha Tae-hyun resmidir. Koymasam çatlarım diye korktuğum için koydum.

Bu filmin tadı damağımda kaldı, pek sevdim.